Yemin Olsun

İstanbul'un havasında rüzgardan hüzün
şimdi cennetten düşse bir salkım gözün
ellerim cebimde,cebimde tütün
eyvallah der giderim yar,bin yemin olsun...

oturdum senden uzak soğuk bir kaldırıma
seni düşündüm hasretini, bütün yol alev aldı
ateşi ile bir ben değil yar
bütün İstanbul, o külden art'a kalandı...

çaresizim yine büküldü omuzlarım
gözlerimi çevirdim yoluna,dalgınım
yakıpta tüten ateş gibisin,ben ise har'ın
eyvallah der yanarım yar,bin yemin olsun...

aldanma yüksek binaların önünde durduğuma
gözlerim oturduğun gecenin kondusunda
çaresizlik yalnızlık öfke bir yana
ben bunlara, sende bulduğumdan kırgınım...

etrafımı izliyorum, gözlerim bir adım ileride
ne süslemişim ömrümü, bir gözlük çerçevesiyle
olurda seni saklar mı diye
indirdim çerçevemi gözlerimle arıyorum...

İstanbul'um dumanlı bugün
ben senin gibi sisten buluttan anlamam
bilimsel'ini umursamam kalp selinle gel bana
o selde boğulur da ölmem yar,bin yemin olsun...

ne anladın,bilmem
ömrüm hasretim herşeyim senin...
bir adım öndeyse sanadır sözlerim
seni benden uzaklaştırarak doğan her güneşin
aydınlatmadığı bir yer var,aydınlanmaz yemin olsun...