Yemin Olsun ki

1.

yağmurun dirliğine yemin olsun ki

ben bir buğday tohumuydum

saçılırdım allah'a ve toprağa

insanların mütebessim hâllerine saçılırdım

saçılırdım pervâneye ışığa

yağmurun dirliğine yazsalar beni

2.

demirin erliğine yemin olsun ki

bizon resmi çizilen mağara duvarıydım

kapalıydım iktidar odaklarına

kendimce ezberlerdim rutûbetimi

öyle öyle varırdım aşkınlıklara

demirin erliğine dökseler beni

3.

şimşirin gürlüğüne yemin olsun ki

acısını yansıtamayan çocukların elçisiydim

açılırdım annelerin kırıklarına

doludizgin savururdum sesimin tûfanını

aşkolsun diyerek dalgınlıklara

şimşirin gürlüğüne sürseler beni

4.

şiirin varlığına yemin olsun ki

keklik ötüşlerine bir sığınaktım

susardım dervişmeşrep bir anlayışla

benzersiz ağlardım sâhilinde kalbimin

vurulurdum pervâneyle ışıkla

şiirin varlığına gömseler beni

(*): Berfin Bahar, Haziran 2012, Sayı 172