Y/emine Düşen Düşlerim

Şimdi ne yazsam
yoksun
ölüm gelse sevdaya dursa
konuşmak yok dersin

y/aslıyım
bu derdin sularından geçtim
ben de bu derde nerden düştüm
dersin

sevmeleri uzak taşımaya gönül e ç/alan
yollarına
damla damla göz yaşı dökersin gülüm

bir gülü mezarıma tutuşsan
gözlerin çağlarken yollarıma dursan
yas tutanım olsa
yine seni özlesem
ölsem bu diyarlar bana yar olur dersin

ölümün rengi sevdama kalsa
ölümün ardında
sen ölümü savurdun rüzgara
gittin boylu bostlu diyarlara

külleri cennet havlusuna kapanır
her yiğidin gönül yarası
ne güneş ısıttı nede sabahın doğdu yüzüme
karanlığın en sıfırı noktasında
gecenin aşkında kaybolan benim yar düşündün mü ki

yanıp sönüp ölüm giderdi aşk yoluna kalan kaldı bu viranede
ikimize yakışmadı bu der yara
dörtlü kavşaklı iki yüzün karasına boyandık

bu aşk baharı uzun selamı bol yağmurlarında geçtik
dersini aidı bu keşmekeş sevda yemininde
yakışmadı bu duruş b/akışında sevgi yoktu
varsada biz bu aşkı yenemedik yağmurun çetin yağışında

ben biraz hasret s/atsam gözlerine
belki gider gözyaşım sele
başka diyalara ulaşır son ömrün yağmurunda

gözlerim kaydı son sözlerin hikmetinden
tüm umudu denize döktüysen gözlerim kurudu ardında
sustum bin kez yeminlerimin dualarında..

gözlerimle seni okudum aşk pazarında
sen gittin tufanlar sardı yüreğimin en uytu köşesinde
ne yaptıysam olmadı gönül baharım kışa döndü

en son yemine düşen düşlerim
ve sen inkara düşen yaprak gibi uçup gittin uzaklara
gözlerim yollarda y/aşı kaldı ardında..

08*11*13*Karataş*