Yeminim Var

Ve sükûtün bağrını acı bir nara ile

Zifirin ezberini bozmaya yeminim var

Yaşamaya mahkumken kabuksuz yara ile

Ardından ağır ağıt dizmeye yeminim var

Yokluğunla yok oldum varlığın var edendi

Ayrılığın hesabı özlem ile ödendi

Aklımı yitirmeme ânsız gelen vedândı

Cümlelere bir seni yazmaya yeminim var

Dilâra’ya ağlayan bir ben bir yârsız gölgem

Derin bir ağrı taşır gönül isimli bölgem

Terk edişini asla kabullenemem bilgem

Hasretinden bu gece sızmaya yeminim var

Sensizliğe beddua yağdırırken bu şehir

Avucuma dökülür içeceğim son zehir

Ayrı düştük "güz gözlüm" bozuldu büyük sihir

Ayrılığın başını ezmeye yeminim var

Vuslatı kelam