Yeni Cümle Yürüyüşü

cümlelerin birbirine kısa kaldığı

uzun kent sokaklarında

telaşları soluksuz savururken rüzgâr

direnmek sokak lambalarına özgü

kanıksanmış bir kayboluştu

ve kimse farkında değildi heykellerin

kentin

kırılmış kaldırım taşlarında

kürk mantolu hanımların

üşümeleri ufalanırdı

ve seyretmek en kolayıydı

az sonra anı bile sayılmayacak bir zaman dilimini

oysa eski bir ses

yaşamak demişti

yaşamak okumak ve direnmektir

ama anlamamıştı heykelleri taş sananlar

okumak

kırmızının hissiyatını

avurtları çökmüş bir adamın yüzünden

ve bir kadının gözlerinden

zamanın gerisine sürülmüş bir adım

adımsa bir kalmışlıktı kaldırım taşları arasında

bu kentte her şey

kopmuş bir ipin

yakılmış uçlarından başlayan yenilerle dolu

belki de artık

kabullenmek en doğrusu

bağın yanık uçlarının ayrı yönlere bakışını

böylece belki daha iyi okunur olur

bir parça boyadan başka

kaybedecek bir şeyi olmayan heykellerin asi duruşu

ve belki daha yaşanır olur

bu duruşun içindeki eskinin 

yeni renkleri

sonra

bir renk

bir cümle olur belki

ve katılır kentin sokaklarına

hem de uzun soluklu