Yeni Hayata

Bilmiyorsan gönül sazı çalmasını;
Ne teli incit ne burguyu kır..
Hz. Mevlana



Beni yordu hayat, yıldım düşüp kalkmaktan.
Dizlerim eski yaraların izlerini taşır.
Son bir kuytu kaldı derinlerde en saf bir kabuk
Bir mecal hal kaldı sinemde..
Bir hayal kırıklığı daha barınamaz içimde.
Iskalama lüksüm kalmadı artık hayatta;
Yolun yarısına dönüyor ayaklarım.
Tecrübe parçaları tamamlandı hayat haritamda.
Kazıklar, hainlikler, yalanlar ve de ihanetler..
Kötü yü koyacak çuval tükendi elimde..
Ve kaybetmişken en güzel çağımı bir hoyrat elde;
Bir gün bir saat bir dakika daha boşa gitmemeli yamacımdan..
Sığ sulara bıraktım artık ben kendimi..
En şeffaf halinde yaşıyorum hayatın..

Bu saat sonrası hayatıma aldığım insanlar için kaskatı kurallarım var artık.
Yüreğinde cesaretin yoksa bakma sakın yüzüme.
Ellerinde merhem yoksa; dokunma hiç yaralarıma..
Sakın kanatma durduk yere sızılarımı.
Dürtme içimdeki narı;
Üstümde beyaz gömlek var.
Tırnağım ya da saç telim kırılsa sebebinden
Kökünden kesip atacak kadar deliyim artık.
Bir günde aldılar elimden yıllarımı benim..
Amiyane tabirle çekerim restimi şimdi;
Ya sev ya terket..
Bir kez düşersen gözümden sen;
Kaf dağından su indir nafile artık
Bir daha bakmam yüzüne en saf halimle..
Ne zatın mecburi istikamet bana ne ben zatına!
Neleri arkamda bırakmadım ki ben
Sende bir 'bitti' ye sığarsın zamanla..
Şayet seveceksen beni; kahrımı da alacaksın nazımı da..
Dokunmaktan korkarak, dalımdan koparmadan bakacaksın çehreme..
Beni defalarca defalarca kırıp döktüler bayım!
Bir kez daha müsaade etmem buna..


Çekemiyorsan gülün nazını;
Ne dikene dokun, ne gülü incit...