Yeniden

Hayal kurmanın en güzel yanı imkansız olmasıydı.
Fakat inadına keşkelerle süsledik hayallerimizi.
Gerçekler yalandı hayallerimize göre.
Giden gelirdi elbet.
Hayal bu işte biz öyle sanırdık.
Aldanırdık küçük bir çocuk misali,
Nasıl da sevinirdik olmuycak şeylere.
Nasıl da inanırdık sevgili.
Bilmezdik oyun içinde oyun oynadığımızı.
Kuralları aşınca hayatı es geçtik sanırdık,
Oysa hayat bizi es geçerdi.
Zamanın akışına aldanmayınca kandırdık sanırdık,
Oysa zaman bizi kandırırdı.
Bir rüzgar eserdi kuvvetlice,
Savururdu bizi ordan oraya.
Ayrı düşerdik kimi zaman.
Her ne kadar inanmış olduysakta ayrılmıyacağımıza,
Sıkı sıkı sarılsakta.
Bir rüzgar esince kuvvetlice,
Ayrı düşerdik sevgili.
Ve ne hayallerimiz kalırdı geriye ne bir umut,
Sadece birkaç kalp kırıklıkları.
Ama zaman yine kandırırdı bizi.
Başlartık ta en baştan.
Hayal kurmaya.