Yeniden Doğacak Güneş Çocuklarım

uyur gezerliğim
dar boğazlardan geçerken hissedilen esinti kadar
serin ve nemli
aksak ritimlerin kurbanı olacak mı kalbim
kimsesiz...

büyük adımların küçük oyuncusyuz
sanırım
artık bundan başka umut yok
sana dair cümleler birikmiyor
yüzene kim dokunuyor
saçlarından kim ışık topluyor
sana kim benım gibi sarılıyor
söylemesi zor

kar tanesi gibi ince
ayakları üzerinde boylu boyunca
duran gölgene sığınıp sarılmaktan öteye
neyim kaldı ki sende yitip giden
hatıraların son kurşununuda harcadım
uslanıcak kadar büyük oldum bir çocuk gibi
kıvrak deli dolu hareketlerimle
göze çarpan
gram dokunaklı sözlerimle
acıtıyorum senden sonra kalan tüm duygularımı
hiç kıskanmadan
sere serpe yatıyorum ayın şavkına
gizlice ağlamak gib geliyor kadının nefesi
içime çekercesine
öyle durgun esaretliğimle
kalan başı boş eşyalarına baka kalırken
olduğum yerde
bulunduğum hayatın tokatını yemek istercesine
kaçıyorum
evimden barkımdan işimden senden
insanlardan...

sözlerin bittiği yerden
yeniden doğacak güneş çocuklarıma bırakıyorum
sahnenin arkası bilindiği gibi değil
alkışlar senin için
çünkü bu perde de
ben ölüyorum...
ve silahım senin elinde...