Yeniden Doğur Beni Anne
Lacivert
bir zaman' ın koynunda,
Hüzne
gebe kalıyor ömrüm.
Çift /çift yalnızlık doğuruyorum
küflü bir ışığın altında.
Ebruli hayallerimle
süslerdim,
melal düşlerimi.
gayya kuyusuna
düşmeden önce.
Şimdi hangi
düş /baz el
çıkarabilir ki
"beni
yandığım ateşten.
düştüm ruhumun
boşluğuna
bitmeyen bir
keder ateşinin
ortasındayım şimdi..
İ/kindi vakti
bir şiirin orta göbeğinden
yeniden
doğur beni
" anne"
kabuk tutmayan
çivili yaralarımı
peygamber çiçeğiyle
sar/sarmala
"anne"
Bunca zalimliğin içinde
aşkla öpülmedi hiç yüreğim.
Çığlığıma sesini iliştir
Öpüşünle iyileştir
beni
"anne"..
Şiir iç'e takılıyor okuturken kendini... " anne " sözcüğü bir sayı olsaydı, en büyük sayı olurdu tüm sonsuzlukların ötesinde...
2011 yılında yazdığım şiir geldi aklıma, ne güzel satırlar oysa.. Anne denildiği zaman 'duruyor' dünya.. Kutlarım sayın Fatma...