Yeniden Gömülüş

İnsan sevdiğini gömerse toprağa
acı biter meyvesiyle
kadife bir yumru çarpar
sol yanında göğsünün
ve emzirir her bağrı yanık gibi
gündüz düşlerinde yarasaları

bir lal olursun konuşmaya
bir kör bakarsın görmek için
düğümlendin be !
ağlama, sus için için..
kimin için
dökülmeyen yapraklar...

inadına sustu bugün kulaklarım
sesleri södürdüm, göremiyorum
bir buhran ki üstüm alt olmuş
yer altında mı yaşıyorum
sevdiğimin yanı sıra uzattım kollarımı
yorganım düşüncelerime hep kısa kalır
ve düşlerimi işlediğim gündüzün
gergeflerindehep yüz bulur suretim
tersine bir tur
döner durur
kelime nerde biterse
ruh
işte orda durur...

aslında hep kısır.