Yenik Duyguların Yalnız İnsanı

Köhne bir limandan farkı kalmadı,
Dert yüklü gemilerin,
En uğrak son durağı yüreğimin.
Yenik duyguların
Yalnız insanını oynuyorum,
Hayat sahnesinde.
gülümseme adına,
En ufak bir rolüm bile yok.

Gün dediğim an gibi geçiyor.
Güne inat sanki,
Gece uzadıkça uzuyor.
Ve ben her gece,
Demir atıyorum umutsuzluğun deryasına.
Bu mutsuzluğumun,
Biteceğine dair bir umut bile yok.

Serseri acılar dolaşmakta,
Sersefil gönlümün kıyılarında.
Gözlerim gam damlıyor,
Yüreğim kan.
Bir isyan türküsü tutturmuşum dilime,
Her mısrasında intiharı anlatan.
Kaskatı kesilmiş,
Ellerim kendime dokunmaktan aciz.
Bir intihar türküsü tutturmuşum ki,
Benden başka duyan bile yok.

Sevmek acı çekmekse,
Diri diri yanmaksa sevmek.
Ölmekse her nefeste,
Her ah çekişte sevmek.
Umudu tüketmekse,
Karşılıksızca sevmek.
Neye yarar,
Gelmeyen baharları beklemek.
Mutlu zamanların en kalabalığı olan ben,
Kalabalık zamanların en mutsuzuyum şimdi.
Yenik duyguların
Yalnız insanını oynuyorum hayat sahnesinde,
Gülümseme adına,en ufak bir rolüm bile yok.