Yer Çekimi Karanlığı

Nefsin karartısıydı boşluğa düşen gölge 

bir giz doğuracaktı uzun bacaklı göğe 

şefkatli ellerini ovuşturup,

sıvadı zehrini dalların biçimsizliğine

çıkaracak çemberinden tılsımlı taşları 

ölümle yoğuracak son nefeslerini 

ve dolaşırken gölgesi lanetli salıncağın ipinde 

tüm maharetini sergileyecek bir palyaçonun yüzünde 

sus sihrinin büyüsü tüm şehri örterken gizinde 

bilinç dışı sahnesi,

akordu bozuk cümlesi,

tetikleyecek kalbinin ritmini

düşerken göğün göğsüne yüz yirmi bin meteor

dolaşacak boşlukta, yakılacak günahın külden elleri 

asacak yalan elbet, gerçek olmayan gecede kendini 

yanılacak gözler, sözler bir nutkun yutkunluğunda 

eşlik ediyorken bin çığlık, bir suskunluğun yankısına 

alev alev damlayacak, damıtılacak acı genzin kurağına

ve tutuşacak, mızraklanacak kirpik perdesiz dramada

düşecek panayır meydanlarına o yangınların ah’ı vebali

..Karanlık mahkumu bir deli..

çukurlar kazacak o an elleri

düğümleyip kanlı urganların dilini

kilitleyecek cehennemin kapılarını

paslı iğne deliğinden geçirecek kanatlarını

kaburgasında bin avaz sancısı

uyutup kâinatı diriltecek ölüleri

ve acının çığlığını kesip

çıkaracak yüzündeki maskeyi

haykıracak ölüler şehrinin karanlığına

beni siz doğurdunuz

bir nefeste ...

yüzyıllardır sizi inandırmamı

beklediniz

Oysa ben...

yüzüyle gülen kalbiyle ağlayan

dudak kenarlarında çiçek açtırıp,

içinde öfke kusan

ellerinizde şekillenip gerçeği gizleyen

soytarı görünümlü sizi eğlendiren

Siz,

ve siz...

ateşi doğurup ,acıya gülen,

gülmekten ki ölüp, cesetleri çürüyen

siz...

yarattığınız sizden

o lanetli ateşinizden saklanacağınızı mı sandınız

nasıl, nasılda yakalandınız...

SOBE...