Yeşeren Umut

Bir sabah uyandım,

Güneşe baktım uzun uzun,

Seni düşündüm

Elimde bir fincan kahve

Daldım gittim gözlerine...

İstanbul sokaklarında,

Kendimi buldum

Saatler geçiyordu,

Kalbim bir yapboz parçası gibi,

Savruluyor derin derin bir çığ gibi...

Denizler vardı, Masmavi,

Ağaçlar vardı yemyeşil,

Tıpkı senin gözlerin gibi...

Güneşim vardı, baktıkça içimi eriten,

Kalbimin parçalarını birleştiren,

Nefesimi yaşatan...

Kendimi sevmeye başladığım zaman,

Çıktın geldin ömrümün pınarında,

Son kez çıkalım mı?

Kız kulesine,

Son kez yaşayalım mı ömrümüzü

Bir fidan gibi,

Belki;

Yeniden yeşerir umudumuz,

Belki;

Yeniden canlanır gözlerimizin rengi

Ela gözlüm...