Yeşilin İntiharı

Yaza yetişmeli dedi süslü kadın
Yaza mutlaka yetişmeli...!
Üzerinde yeşil badisi
Kulaklarında defne yaprak desenli küpesi vardı...
Havuzlar için şurasını uygun gördüm dedi mimar
Ama
Takma kafana dedi beyefendi
Hallederiz...
Bu ne dedi çocuk?
Keçi boynuzu ağacı dedi adam
Seni gidi ,seni gidi dedi kadın
Arzu ile baktı adam...
Mimar sinsice gülümsedi.
Kadın,adam ve mimar
Tadını çıkarta çıkarta yeşilliğin
Çaylarını içip
Çekip giderlerken
Çocuğun gözleri geride
Daldaki yavru sincaptaydı...
Asırlılık yaşlı çınar
Susun dedi dinleyin..!
Küsler barışsın
Ayrılanlar birleşsin
Sevginizi bırakmayın yanına
Bu yazı atlatsak bile
Baharı göremeyiz bunu bilin...
Rüzgar esse de sallanmadı yapraklar
Dallar bıraktı kendini
Kuşlar uçuştu
Yılanlar kış uykularından uyanıp süründü
Tilkiler kaçıştı
Ne yapabiliriz dedi bir diğeri
Hiç dedi yaşlı çınar...
Sadece bugününüzü yaşayın,
Yarın çok canınız acıyacak bunu bilin...
Yaşamak ha dedi keçiboynuzu ağacı
Silkelenip düşürdü kalan meyvelerini
Çamlar kozalaklarını bıraktı
Hazırlıksız yakalanmaktansa dedi bir diğeri
Koparıp attı gövdesini yere..
Bir kıvılcım dedi bir diğeri
Bir kıvılcım..
Hazırlıksızdır nasılsa itfaiye erleri...
Bıraktı kendini olanca hızıyla
Elektrik direğine...
Sarılın dedi koca çınar
Sarılın bir birinize
Sarılıp bir birlerine
Kışın ortasında
Bir ateş yumağı olup
Birlikte yandılar...