Yeter Artık

Eskisi gibi değil hiç bir şey san ki miadı dolmuş.
Mevsimler bile değişiyor nisanım bomboş.
Meyin kokusu sana sinmiş içmeden sarhoş.
Yokluğun son ders sanki ne gelen var nede giden öylece boş.

Gidişin umudumun değilmi son katili.
Şimdi yaşamaya sen mahkum ettin mazimi.
Unutmak için yüreğim bana inatçı asi.
Uykularım esir aldı yokluğunda sensiz çileyi.

Hani adam gibiydi her şey beceremedin gitmeyi.
Bu nasıl savaş çıkarmak bile istemem kanla dolu çizmeyi.
Senden gayrısı yalan olmuş sen yoksan gönder azrail denen meleği.
Gittin gitmesine benden başka nöbetçi bilmezki seni beklemeyi.

Bırakıp gittinde ne değişti .
Ben anladım kaybetmeden bilinmiyor bir şeyin değeri.
Şimdi bomboş seni dövüyor aşkımın değirmeni.
Anladım biliyormusun sensiz yaşamak ölüm gibi bu şehri.

Gitmek sarılıp ağlamak çocuk gibi hıçkıra hıçkıra.
Nasılda izin verir kırılasıca eller bir de el sallar ayrılığa.
Boğar beni şimdi adam gibi tutulmaz son veda.
Herkesin ektiği çıkar isteme ne olur senimi göeyim bahara.

Emegim gözyaşım karşında titrediğim daha dün.
Bitmezmiş umuda sonu olmasada yolculuğun.
Unutma bir ağlayanı daha var seni benden alan İstanbulun.
Nasılda çıkarıp attıktan sonra bensiz dönüyor boynun.

Söz ha yağmurmusun ki yağasın bari senle düşerim çukura.
Tamam ha Uykumusun ki yatayım sarılayım yorgana.
Söz ha sevemezsinki karşılıksız benzemezsin anama.
Ölüm ha ölrmezsinki yorulmadın mı yeter artık uğraşma beni yaşatmaya