Yeter Ki

Bir çölde uyandım.
Kendimi buluverdim orada.
Güneş tam tepede,
Sıcak kavuruyor beni.
Bir damla suyu bırak,
Yok, nemden bir ibare.
Seraplar görmekteyim, hep aldanışlar...
Suya daldığımda kum yutmaktayım hep.
Hiç vazgeçmeden hem de.
Ya gerçek suyu bulursam...
Yok, yok işte nerede?
Ben razıyım kum yutmaya,
İhtiyacım var çünkü umuda.
Gerçek suya ulaşamasam da.
Beni yaşatan bir tek, değil mi umut?
Vazgeç de diyemem ki kendime,
O zaman ne işe yarar,
Bu can ile bu vücut?
Kimse getirmesin bana suyu,
Ve hatta ben de bulamayayım onu.
Yeter ki olsun içimde,
Küçücük bir umut.