Yeter Ki Sen Gel

.../
Senin orda yüzün düşse
İçimde bir yerler ağlar
Ve günün avuçlarında binlerce ahh birikir...





Artık gelmeler azaldı hayat denen çarkın dişlilerinde
Hasrete yorgun yüreğim
İçimde sızıp kaldı sensizlik dedikleri...





Ahh yarenim, yoldaşım
Bir gün batımında el sallayıp
Göndersem yüreği sana
Sussam.!
Nefesimi nefesine katıp hiç konuşmasam
Günlerce tek kelime etmeden





İşte o zaman bir şiir şahlanır içimde özleme dair
Tekmeleyip durur dilimin duvarlarını
Dökülür yüreğimin en derinine saplı acılar
Sancılar hafifler, ezberi bozulur ayrılık denen meretin





Yüreğimin kolları hep sana sarılır hasret giderir
Gün olur özlemler diz çöker, yorulur
Yarım kalmışlık tamamlanır





Eyy gözümün nuru, dizimin feri
Nerede olursan ol
Uzak, yakın fark etmez canımdasın
Şunu bil ki, bu yürek senin
Ellerim eline değince
Tüm özlemler erir potasında gözlerinin





Biliyorum bir gün geleceksin
Sen gelsen
Tüm acılar susar
Hasretlik biter
Gözlerim güler
Gurbetin defteri dürülür
Özlem ateşi küllenir
Yeter ki sen gel...