Yetim Islıklar

Kelimelerin meltem yapraklarıyla özgürleştiği
Sararmış sevinçleri mavileştiriyorum.
Adının sayfalarında filizlenen anılar
Ayasofya duvarlarına seslenen yalnız bir yetim ıslığı

Sadece
Kalbimin duyabildiği
Leyla ışıklarına karışamayan.

Binlerce kez yeniden kurulabilecek evrenin içinde
Aynı tutsaklığa düşebilmenin dualarını
Gözlerinde arıyorum
Gözlerin çok uzakta / bakmıyorsun
Şiirler ise sensizlikte akıyor sevgili.

Sahi
Gözlerin ne renkti senin
Kaç kez sevişmiştik oysa

Kalabalıklar içinde : adım adım
Kahve renkli fincanlarda : yudum yudum
Vapurlarda : sessiz sessiz
Ve kaç kez
Tenlerimiz bir birine dokunma telaşındaydı
İlk heyecanlarda

Bu şehir masum kaçamakların ön sevişmesinde
Sohbet ettiğimiz günlerde hala
Sensizken yabancı,
Tatsız rüzgarların ruhuma dokunduğu bir yetim ıslığı
Sadece benim çalmayı beceremediğim.

Umarım yarın duyarsın sana seslenemeyişimi
Ve yine gözlerin kadar
Güzel bakarsın şehre bizi hatırlamak için

Bize güzel bakan şehrin içinde
Ne kadar çok yetim kalırsam
O kadar çok dokunur artık hüzünlerim ruhuma. . .