Yetimhane Duvarları

Sokaklar yetimhane duvarları
adımladıkça soğuk,
adımladıkça sessiz.
Şehir mavisini kaybeden kıyıya hapsolmuş balıkçı kayıkları
Rüzgar paslı parmaklıkları andıran geçmiş kokusunda
Boynuma dolanıyor anılar
Boynum yitikliğinin dudaklarında



Son arzularım kayboluyor şehrin karmaşasında
Kurşuna dizilen oyuncak askerler kadar aşk hainiyim
Vesikalı yürüyüşler,eylemler,bedavacılar,sirenler,
Yakamozlar ,et düşkünleri,sarhoşlar,otel odaları gibi cansızlaşıyorum
İşgal edilmiş kelimeler her tabelada yokluğa çıkıyor
Gidersen git,dönersen dön dercesine yol gösteriyor çıkmaz sokaklar
Dokunmalar sağır hikayelerde
Aşk ölmemi istiyor
Her martı hiçliğin bedduasını taşıyor kanatlarında.



Bakır tadında mide sancıları çekiyorum denizden
Gölgeleri alınmış kalbimin
Kanlı piç melodiler ,sağır danslar maviye çalıyor
Belinde parmaklarım
Tutkunun tüm asil renklerine avuçlarım kanıyor
Avuçlarım cayır cayır yanıyor
Lirik bir grinin hiçliğe koşan sızısı oluyorum



Başka şiirler kafiye neşesinde hayal perest keşiflerdeyken
Sevgilim diye seslenmek istemiyorum cümlelerde,
Cümleler trajik yolculukların sisli serapları
Silinmiyor,değişmiyor,gidilmiyor,varılmıyor.



(Oysa'ki) dilsiz tebessüm
Ağzı sulanıyor sokakların adımladıkça
Cinayetlerin arınma arsızlıkları
Yasaksı masum dokunmaları affediyor
Cümleler mum kokulu ölü kelebeklerin ırzına geçiyor
Gitmelerin,gelmelerin, şehir ırzıma geçiyor
Tırnaklarımda kaybedilmiş savaşın çaresizliği
Cesedim şafağa giyiniyor yetimhane duvarlarında
Yetimhane duvarları sokaklar
Sokaklar hissiz...