Yetimhaneden Mektuplar 1

Gözlerin acı yüklü bakma bana öylece
Her bakışın kederli saklama gerçeğimi
Beklediğim bu değil, biraz şefkat sadece
Saçımı okşayışın büyütür çiçeğimi


/ Duyuşum çaresizmiş annemin boynu bükük
En büyük hataymışım ömrüm en baştan sökük/

***


Zeynep demişler bana, hakikat ne acaba
Üç aylıkken kundakta bırakılmışım yetim
Bir kez görseydim keşke deseydim ana baba
Hayat sanki kördüğüm, ağzını açmaz, ketum


/ Şanslı doğar kimisi gül kokulu beşikte
Kimi ise kıvrılır boş bulduğu eşikte/

***

Geceleri gök gürler, ağlarım yalnızlığa
Korkunca avutacak sıcak kucak ararken
Gömülürüm kendime, içimde ıssızlığa
Ağlar masum yüreğim acılarla kanarken


/Gülerken hüzünlenmek ne demek bilir misin
Elem dolu yazgımı sevgiyle siler misin/

***


Doğaya küstüm bugün ağaçlar yeşillenmiş
Söyleyin neden asla bahar gelmiyor bana
Hayatımın akışı kederle şekillenmiş
Mutluluğun suyundan içmedim kana kana


/ Bir yanım eksik sanki bedenim tam olsa da
Hissetmem nefesimi hüzünlerle dolsa da/


***

Bugün baktım dışarı anne çocuk el ele
Yüzünde şen gülücük elinde pembe balon
Karıştı gözyaşlarım acım dönüştü sele
Dramımı izlerken yasa boğuldu salon


/ İzleme, üzülme sen sıkı kapat gözünü
Yaşamayan hissetmez bilemez ki sözünü/


***

Selam gönderdim sana güvercin kanadında
Yalnız selam değil ki yüreğim var içinde
Bilmediğim bir şehrin, mis kokulu yâdında
Asıldım ümidime yumuşacık saçında


/ Çoğaldı çekmecemde iletilmeyen zarflar
Sözcüklerim tükendi giderken sesli harfler/

***


Bakma bana öylece üşüyorum yaz günü
Geçmişim kelepçeli, geleceğimse tutsak
Haydi git diyorsun ya ardıma atıp dünü
Anılar çıkmaz sokak, hayaller hepten yasak



/ Ey insanlık, nerdesin; neden yürek gözün kör
Günahsıza yaptığın kalmaz ki yanına kâr/