Yetimhaneden Mektuplar - Son-

Yağan kara uzandım beyaz çarşaf yerine
Serdim umutlarımı buz yığını üstüne
Hüzün değdi sadece bulutların terine
Gözyaşıma belendim yattım yağmur altına
İfşa ettim sırrımı içimizden birine
Yağan kara uzandım beyaz çarşaf yerine



***

Ansızın küçük bir kuş tünedi düşlerime
Asarken kanadını eğri büğrü belime
Bir yandan da mendildi tükenmez yaşlarıma
Çırpınışı beyhude kapılırken selime
Güneş doğdu aniden karanlık kışlarıma
Ansızın beyaz bir kuş tünedi düşlerime



***

Eskiden düşünmezdim somutlaştı fikirler
Bilmezdim acıları toz pembeydi hayatım
Ortaklaşa çekerdik mutluluğa zikirler
Siyaha boyanırken bembeyaz kainatım
Kırdılar zincirleri özgür artık esirler
Eskiden düşünmezdim somutlaştı fikirler



***

Sinsice gelir hüzün gecemin kollarına
Zehrini ağır ağır akıtır damarıma
Gözyaşımı dökerim bitmeyen yollarına
Masumiyet yenilir, gam dokunur arıma
Sarılırım aniden kalbinin tellerine
Sinsice gelir hüzün gecemin kollarına



***



Bak birden yıldız kaydı semadan avucuna
Dileğin kabul oldu, şanslı doğmuşsun çünkü
Duamı iliştirdim kuyruğunun ucuna
Secdeye vardığını görür gibiyim sanki
Umutlarımı sürdüm mis kokulu burcuna
Bak birden yıldız kaydı semadan avucuna



***

Başkasını anlamak empatiymiş ya hani
Yalnızlığın dili yok anlayamaz hiç kimse
Yüreğimin yangını nasıl dinecek sahi
Nasıl kalacak düşler her daim ak ve taze
Mektuplarım tükenmez, neyse ki hayat fani
Başkasını anlamak empatiymiş ya hani


***

Üzgünüm, hoş gör beni iyimser olamadım
Bir sıfır mağlup geldim hayat denen yarışa
Soluksuzca koşsam da madalya alamadım
Yerlerde sürünürken darıldım ben barışa
Dikenli yollarından geçmeyi bilemedim
Üzgünüm affet beni iyimser olamadım