Yetmiyor

Günaydın ruhumun ferahlık esintisi,
dünyama bugün geldin,
günümü renklendirmeye hoş geldin...
bir çiy tanesi olup da sana bakmak,
o gamzelerinin içine dolmaya yetiyor...

Sen gece ol,
ben karanlıklara bürünüp geleyim.
sen eylül ol,
ben karışayım yaslı hazanlara,
sarı bir yaprak olup, ayaklarına düşeyim...

Oysa,
bir kelebek dokunuşu kadar hafif nefesin,
içimde ne güçlü fırtınalar estirmeye yetiyor...

Bakışın da saklı olan büyülü yakış,
yürek yangınlarını çıkarmaya yetiyor.
telefon da bile, bir sesini duymak,
özlemini dağlar ardına atmaya,
bir tatlı tebesümünle uyanmak,
bu cana can katmaya yetiyor...

Yetmeyen tek şey ellerim.
evet evet, doğru yazdım ellerim.
uzatıyorum uzatıyorum bir türlü seni tutamıyor,
yüreğim yüreğine değiyor,
kalbim senin için deli gibi çarpıyor ama,
ellerim seni tutmaya yetmiyor...

Şu hayatıma zulmeden günler,
sensiz geçmek biliyor,
ama hasretin bir türlü tükenmiyor.
seni özlemek için sevmek yetiyor,
ama sensizlik bitmiyor işte sevdiğim bitmiyor,
ne yazık ki,
ellerimi uzatmak ellerine değmeye yetmiyor...