Yiğidim

Ey uğrun Adaklar adadığım
Dallara çaputlar astığım
Ömrümü ömrüne verdiğim
Bir gülüşüne hayatımı feda ettiğim yiğidim.
Sen gurbet ellerde hasretim ile yanarken
Ben hücremde sen diyerek ağlarım
Avazım çıktığı kadar haykırsam da
Soğuk odalarda ses gelmez taş duvarlardan
Can havli ile kendimi camlara atar
Bir nesefe ihtiyaç duyarım
Ay raks ederken yıldızlar ile
Ben senin sülietini resmederim gökyüzüne
Ay kıskanır ,yıldızlar utanır seni görünce.
Buram buram kokun gelir burnuma
İçim, içim diyorum içim ,
İçim yanar da yanar
Can evimde alev alır yokluğunun acısı
Hasretin gelir çöreklenir sinemin üzerine.

Yaram inceden inceye kenarda
Anlatamam derdimi ellere
Baş ucumda duran resmin ile dertleşir
Çeker basarım bağrıma.
Sen gibi sarmaz kolları beni
Dokunmaz saçlarıma
Annemmm demez laldir dilleri.
Derinden bir ah çekerim ve
İki damla yaş süzülür gözlerimden
Elimin teri ile siler
Saklarım o yaşları yastığımın kuytusunda.

Ey varlığına sevinip yokluğuna yandığım yiğidim
Bilirim bu hasret öldürür bizi
Sen orada
Ben burada için için yanar
Erir gideriz sarı mumlar misali
Söylesene yiğidim sen mi
Yoksa ben mi istedim böylesi ayrılıkları
Böylesi kara bir kaderi.



Sorma yokluğunda ki hallerimi
An gelir kıskanırım sana dokunan
Belki de ben diye tuttuğun yabancı elleri
Issız köşe başlarında çakır keyif olmuşçasına
Avere avere dolaşırım bir başıma ıslak kaldırımlarda.
Ruhum arafta kaldı , hadi gel ,gel de kurtar
Çek sinene sar beni
Mesafeler engel değildir sevmelere
Canımda cansın
Bir an olsun aklımda çıkartmadım
Çıkaramam seni.
Hadi gel gel de bu hasretlik son bulsun
Et tırnaktan ayrılmaz annem
Fizana da gitsen sen BENİM OĞLUMSUN.

S.SAMYELİ