Yıkamadı Can Evimden Zor Beni

Yıllar yılı estim gönül dağında
Yıkamadı can evimden zor beni
Hüzünlendim kederlerin ağında
Yakamadı şu sinemden har beni.


Karanlıkta düşlemiştim güneşi
Gönle düşen sevdaların ateşi
Uzaklardan duyulurken o sesi
Sokamadı şu toprağa yar beni.


Sabır demek, beklemek mi sabahı?
Dindirir mi acıları yar ahı
Yok! bilirim sevenlerin günahı
Yakamadı sevdalarda kor beni.


Sevda vardı has bahçenin gülünde
Haz almıştım pembesinde alında
Bülbül oldum şakıyarak dalında
Dökemedi yaz gününde kar beni.



Ahmet Moran