Yıkılan Duvar

Neler oldu bana anlatır mısın?
Ben burada yokken, yıkılan duvar...
Boynunu bükmüşsün yaralı mısın?
Dertlerini döksen yıkılan duvar..

Kimler taşın çalıp kökünü söktü?
Kimler terk eyleyip, sıvanı döktü?
Kimler taşlarından oturak yaptı?
Üstüne oturup, dertleşti kullar..

Sen ki durur idin sırmalar gibi,
Görüntün çok hoştu, bahçeydi dibi,
Yıkamazken yağmur, fırtına, tipi,
Taşların dağılmış, ağlıyor pınar..

Kocaman kayaydı konan temele,
Kimler söktü mazileri de hele,
Kış uykusundaki ya kertenkele?
Hiçbir şey kalmamış şahit mi çınar?

Hâlbuki neleri gördün geçirdin,
Bütün komşuları ismen tanırdın,
Komşu bahçenin de yan duvarıydın,
Yan bahçede bile kalmamış kenar..

Nasılda tutardın koca kapıyı,
Kapının üstünde paslı at nalı,
Çekemezdi herkes kısa mandalı,
Hane no kaybolmuş, çivi yeri var..

Kapı yanındaki o salkım söğüt,
Gölgeledi kimler alırken öğüt,
Evladını okut, yoklukla büyüt,
O maziyi yıksın, alsın da karar..

Üstünde gezinen tüm çocuklarda,
Yerleri kaptılar köşe başında,
Kimisi maziye sahip çıkar da,
Kimisi de böyle, yıkacak duvar..

İçimden ağladım seni görünce,
Kazdığım temeli görüverince,
Gözümden toplanıp yaş ince ince
Bahar yağmurudur, üstüne yağar..

02.07.2007
Ankara