Yıkılan Hayaller

Bir Şubat gecesiydi,

Ertesi gün hayallerimiz vardı,

Rengarenk olan hayallerimiz

Simsiyah büründü.

Taş duvarlar ardından,

Yıkılan canları izledik.

Deniz kabuğundan, yapılmış evlere,

Milyonları saydık.

Şimdi;

Sadece kuru bir bedenimizle kaldık.

Çığlıklarımız gece yarısına karıştı,

Depremi yaşadık on bir ilde,

Kimimizin gözlerinde yaşlar,

Kimimizin ruhunda sızı,

Kimimizin yüzünde acı bir tebessüm,

Yıkılan evler değildi,

Umutlardı…

Üç beş kuruş daha fazla kazanmak uğruna,

Kimi çimentodan, kimi demirden çaldı,

Geriye kalan sadece,

Hayattan kopan sevdiklerimiz…