Yıkım

Söylemiştim sana ben,
En kötü doğruyu bile paylaşabileceğini,
Hani en kötü doğru,yani beni üzebilecek gibi,
Omzuna yatardım senin ve anlatırdın,
Biliyorsun anlardım..

Şimdi ne oldu peki?
Ben yıkıldım,ışıklarım söndü
Kapandı perdeler,
Nasıl veda etmeli bilmiyorum,
Eskiye dönmez artık içimdeki sen,
Değişti,parçalandı birden.
Benden iyi miydi diğer seçeneğin?
Nasıl biriydi?
Sakladığın o gerçeğin?
Niye takılıyorum ki bunlara,
İşte koca bir yıkım daha,
Söylemiştim,
Söylemiştim sana,
Anlatsan anlardım..
Başımı omzuna koyar,
Belki biraz ağlardım,
Keşke kendi ellerimle bulmasaydım,
Ben üzülmeyeyim diye yaptığın,
Bu acı yalan kurgusuyla,
Kendim, tek başıma karşılaşmasaydım..

Şimdi,
Şimdi diyorsun değil mi?
Ne olacak peki?
Hiç..
Biz diye birşey olmayacak,
Ben inanmayacağım kimselere,
Şarkıları paylaşmayacağız,
Dansımız yarım kaldı,
Bilsen daha ne figürler vardı,
Neler yaşayacaktık belki kimbilir...

Ağlıyor içimdeki çocuk,susturamıyorum,
Hayır kadın yanım acımıyor,
Öyle alışmış ki,
Hep bir pay bırakmış yanılmalara,
Ama..
Şu çocuk yanım,susmuyor!
Söylemiştim,
Söylemiştim sana,anlatsan anlardım,
Omzuna yatardım,gözlerine bakardım,
Belki biraz ağlardım,
Ama ihtimali fazlaydı sarılmamızın,
Keşke kendim karşılaşmasaydım,
Sana yalanı yakıştıramadım.