Yıkıntı
kontrolsüz bir asabiyet
ayak tırnaklarımı sökecek bu şehir
ben ayaklarımı karnıma çekerken
devrildiğim duvar dibinden baygın gözlerle bakarken
gece gezmesinden gelen üç beş godik
alay edecek benimle
sövüp sayacağım gelmişine geçmişine
korktukları ne kadar bariz
ben ne kadar dağılmışım hayatın içinde
şimdi topla bakalım parçaları
bu bir
bu iki
bu üç
geride kalanlar nerde
ben bu kadar eksikle
yerleştirebilirmiyim yerli yerine
hey delikanlı çakmağın var mı diye seslensem
önümden geçene
ne kadar utanç verici
yarım sigaranın mahremiyeti
ve bir küng gibi düşer geçmişim
halbuki kazı ekibi gelmemiş
çoktan boşaltılmış içim
black_1
tebrikler
çok beğendim gerçekten şiirinizin hücreselliği çok ve beyne nakşolan yanları imgeleri yerli yerinde final apayrı güzellikte işte şii desem:)) fevkalade buldum sizi kutluyorum ben derim ki bu final bir şiire daha gebe ...bana öyle görünüyor sevgilerimle .
yüzümü nereye çevirsem nereye baksam kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün ...
demistim ben de bir siirimde
gecmisi silecek silgi olsaydi keske evrende
kutlarim guzel siir
saygilar dost kalem
... ne kadar utanç verici yarım sigaranın mahremiyeti ...
şiirin dizginlerini eline alıp geceye abanmışsın şair, biraz da serzenişli...
ve geçmişi, küllerinden tekrar yanıgınına çevirirken sen bu kent bu yalımlık bu yalnızlık bir tufan gibi yaşanacaktır; o en içerden...
harikaydı tek kelime ile
imgelerle bezenmiş, çok güzel bir şiirdi,
tebrik ederim.