Yıl İki Bin On Gözlerim Seni Unutacak mıyım

Hıçkırıklarıyla uyandım
Ağlıyordu
Bir ses duyuyordum
Kan rengi bir sabah
Gözlerinde notaları belirsiz
Bir şarkı çalıyor
Nakaratında ne çok şey var


...

Ağla yüreğim bu gece tutmayacağım
Sözlerini en derin yerden vur
Efsunlu gözlerime
Bir resim bırak
Mazinin en derin köşesinden
Suskunluklarını topla
Ödüyorum kefaletini çıkıyorsun bu gece
Haydi
Durma

..

Koş yüreğim bu gece izinlisin
Bir yaramaz çocuk edası ile
Her şeyi yapabilirsin
Bir oyuncak seç kendine
Önce oyna
Sıkıldığında her çocuk gibi kır ve parçala
Sonra arkasından ağla
Durma geri iste
Kaybettiğinde vur kendini en derin köşeye

...

Prangalarını çıkarttım
Ranzamın köşesinden seyrediyorum
Loş sabahların sarhoşluğunda
Beni mezarı olmayan bir yere götür
Bu gece tabutu küflenmiş tahtaların
Ellerinden tutacağım
Kefeni sen seç
Rengi beyaz olmasın

...


Papatyalar dizdim bu gece sana
Kolye yaptım boynuna
Bahar erken açtı bu sene gözlerinde
Aralık gebe düşmüşken yeni bir seneye
Doğar mıyız
yıl iki bin on
Ölür müsün
Bu gece yüreğimde
Bilmem ne getirir
Düşük tehlikesi olan bu gayrimeşru çocuk
Hayatın hangi köşesinden tutar zehrini verir

...

Ağla yüreğim ağla
Bu gece sana özgürlük var
Kanatlarını çırp , uç penceremden
Bulutları delip geç
Yağmur haberlerini ver kuşların ağzından
Mührünü vur
İnfazı belli mahkum olan kendimize
Kendi bendimizi yıkalım bu gece
Son kez koşalım
İlk yaratılan insan misali
Yalnızlığımıza ağlayalım

..

Yıl iki bin on
...

Gözlerim seni unutacak mıyım...