Yıldız Yağmurları

Yeşil denizlerin ortasında
Berrak bir kum saati gibi
Başımı oynatırken bir sağa, bir sola
Omuzuma konan siyahi güvercinin
Ruhumu en derinlerine kadar sarsmasıyla
Bir sandım sevmenin bitişini de
Hiç anlamadım rüzgâr neden eser
Ya da neden ağlar çocuklar düşünce
Bu kadar kopmuş hayat, bu denli ince
Nereye sarsam en başa alıyor beni
İnsan kör oluyor sahiden vurulunca, sevince

İki fersah ötesinde göğün
Ve bir sarmaşık gölgesinde gündüzün
Sırılsıklam olduysam çölün ortasında
Yaşlarımı tutamamışsam gözlerimin içinde
Hangi kırbaca yaslamışsam sırtımı
Her yerim yara bere
Her yanım acı dolu
Çare

Sözcüklerimin de ötesinde
Huzmesiyle evleri aydınlatan güneş
Ve üzmesiyle yüreğimi bu ateş
Bitirdi beni

Geriye ne mi kaldı
Bir korku
Karanlık
Küllerinde bile tutuşmuş
Bir acı varlık

Hasret tebessüme
Yağsın yıldız yağmurları
Üstüme
Üstüme
...