Yıldızsız Gece Tutulmaları

Parmak uçlarımdan sızıyor şiir
Uyku kirpiklerimden
Yıldızsız şu gecede
Az sonra şehri saracak sis
İniyor nefesimden


Birkaç kedi yanında
köşedeki şarapçı
Hararetli sohbette
sokak lambalarıyla
Demliyor yalnızlığı


Yosmalar da terk etmiş
Soğuk kaldırımları
Yanlarına alarak
Tüm beyaz bulutları


Perdedeki rüzgâr
Yine daimi raksta
yaklaşan siren sesi
Yayılırken odama


Zihnimden yola çıkan
hüznün melun ateşi
Düşüyor ta içime
Özlüyorken güneşi


Ürkek beyaz güvercin
Balkonun demirinde
Hadi, yeter git artık
Şiir bitti bu gece.