Yıldızsız Karanlık Bir Gece
Düş kırıklıklarına ayetler yazıyordu gece
Utangaç resimler çiziyordu temmuz
Yıldızsız karanlık bir akşamda
Şehrimin orta yeri yanarken
Oysa
Ay ışığı senfonisiydi duyduğum
Düşen çiğ tanelerinin
Yaprakların üzerinden akışına bakıyordum
Sabah olacaktı birazdan
Yorgundum dünden
Omzumun ağrısı yeni geçmişti daha
Eylülsüz sonbaharları özlüyordum
Yüzüm güneşe emanetti
Bilselerdi
Bir insana kaç iklim düşeceğini
Pazarlıksız bir sevdada
Hangi aya saklarlardı öfkelerini
Şimdi
Cevapsız soruların saltanatı başladı
Sokakların dili lal
Birazdan
Siren sesleri kesilecek
Yalancı bir şafağın kızıllığı kaplayacak
Yıldızların üzerini
Cam kırıklarına basarak gelecek sabah
Poyrazın ellerine tutunarak
Sonra
Uzun bir hiçliğe yenik düşecek saatler
Şehir yenik düşecek yalnızlığına
26.07.2010
İnegöl
yine büyük bir beğeniyle okuduğum bir şiir daha seviyorum şiirlerinizi duygu yüklü oluyor hepsi ayrıca girişteki kişileştirmeler çok daha güzel kılmış şiiri tebriklerimi bırakarak ayrılıyorum şiirinizden;çok güzeldi.
Sevgili Oktay Cura ses etmeden,söz söylemeden seviyorum şiirlerini.Bir umman senin satırların ve içinde ruhumun merhemi cenk ediyor düşüncelerle..Nasılda eli bol mavi,nasılda kanlı canlı deniz...Ya o geceye sanem yıldızlar... Yalnızca içinde kalayım,sus pus olayım ama illa mavinin dizi dibinde kalayım... Teşekkür ederim mükellef paylaşımındna sebep şaire.
...
Ve şair ömrü ilikleyecek şiire yine...
Enfes paylaşımınızı candan kutlarım. 👍