Yılgı

Çünkü ben hala aynı yerdeyim

Ellerimle

İnatla bir şeyler yapıyorum

Güzel bir şey arıyorum

Ama manalı

Boyun eğmeden yaşamak gibi onurlu

Yaşıyorum

Belki bir kızın yüreğinde hüzünlü

Benim uzaktan

Benim zarif sevmelerim

Dünyaya

Sizin için bir daha gelebilirim

Yaşıyoruz

Çünkü kemirilmiş bir yanı olmalı ömrün

Diyorum

Ve bir şeyleri kavradığımı

Bir şeylerin her şeyime değdiğini biliyorum

Kazandığımdam kaybettiğimi anlıyorum

Neden

Herkese mahçubum?

Oysa benim inadıma yaşayacaklar

Beni öldüren herkes

Öldürmek

Nasıldır biliyor olmalı

Olmalı

Kıracakları bir yanı

Zarif ve kırılgan

Yok çünkü benim gözlerime değecek bir bakış

Göğsü aşkla çapalanmış

Yok çünkü

Onurlu ve şerefli bir şekilde yaşamayı bilen

Onlara

Dünya ile savaşmak yakışır

Bana yaşamak düşer

Olmalı ki onun bir yorgunluğu düştüğü yerde

Sessiz

Dostu olmaz çünkü hiç ayağa kalkmayanın

Olmalı

Gidecek bir yeri olmayanın da bir yeri

Bir sıfır yenik başlamak değil

Hayata

Kaybettiğini bile bile başlamak benimkisi

Elimde ki odunu yontarak ben

Anlatıyorum her şeyin bittiğini

Kalemin sonuna vardığını

Bıçağın elime dayandığını hissediyorum

Bütün kaybedenlerden daha üzgün

Ve pişman

Şimdi daha berrak bir şey var mıdır benden

Yaşıyorum çünkü mecburiyetten

Bütün ihtimalleri tüketerek

Bütün uzakları yürüyerek

Bir kalıp arıyorum şimdi kendime

Girecek

Dünya

Nevi muamele

Nevi şahsına münhasır

Bense

Takım çantamda şiir kitabı

Çünkü ben hala yorgunum

Ömer Altıntaş