Yılgın Adam Notları

sabahın dördü uykusuz ve yorgunum

içimde her penceresine ayrı ayrı kuşların konabileceği

sıracalı pervazlar varken uzaklara gitmelerine akıl erdiremiyorum

gözlerimin içinde binlerce cam kırığıyla ovuştura ovuştura

gezmeme sebep oluyor bu fiil biri kuşları çağırsın

tentesini köpek çığlıklarıyla bir çok kez parçaladığım

maneviyat köşkümün pencereleri kırılalı

denizin dalgası martının kanadı hülasa yaratılmış ve yaratılacakların

tamamının aklına işi deli çomağı sokmak olan

bu adamın halinden anlayanlar da vardır tahminim

yeter ki yağmur şiddetlendiğinde

rüzgar delirdiğinde avuçlarımdaki şemsiyenin

ters dönüşüne gülüp geçebileyim

saçak altı garibi olmaktansa ıslanmak iyidir bilirim

henüz hala ayakta durabiliyorken mafsallarım

nasıl uyuyor bu insanlar şaşırıyorum nasıl

uyku gecenin kalleşidir ve asıl aşkın kemendini yirmili yaşlarda

boyunlarına sarmış yiğitler benim öz kardeşimdir

hatıralarını bir süre daha unutmayayım bu kadarı da yeter

gerisi talan ordusundan arta kalan ganimetler

sayesinde pörsümüş tenimin taze anılarını

hafızamdan silip attığım sen ey zaman dediğimiz dilber

sen ey küfrümün sebebi yosma vebalim

köpüklü kahvelerin eşsiz kokusuna düştüm yine

anne elinden göğe doğru yükselen bir dua gibi

yarım asıra yakın bir zaman önce kovulduğum yerdeyim

topacımın ipinden uçurtmamın kuyruğuna kadar

köftehor bir adamın yalnız başının mermer lahitinde

olmaz olsun üstümüzde bu urbalar hiç bir yerde rahat yok

geçmiş gitmiş bir ömre ait bütün rivayetler susun

olsa olsa sair dostlardan beklenen vefa efkardır artık

lakin oğlan kel anası garip dağ Kaf kız kralın göz bebeğidir

doğduk doğalıysa şu bizim külahı başımıza ters giydiren felek

en halisane haliyle kekliği düz ovada avlamaktadır

geçen ömrün göz bebeği sendin büyütemedim neylersin