Yılğınıma Kanatlanmış Yiğitler

kaç kez diyorum;
kaç kez!
ardından el ayak çekilir
ve dumura uğrayan bir yüzün
sancısında yüzüm/


"saçlarını yolsa bir kadın ne fayda
ne fayda toprağı elleriyle kazısa bir gelin
acıları kundağa sarılsa bir çocuğun..."


sevilse en değerli yerinden bir evlat
çam kabuklarına kavuşma tiratları yazılsa


demiştim!
ölürse yiğitler ölür
el etek çekilince gecede bir hercai ölür
zaman ölür/
insanlık ölür...


baki kalan bu dünyada
hiçbir karşılığa umut vermeden
pusularda kalmaktır/
gömerek sevdayı alın yazısına
taşlaşan bir annenin kalbine
güllü yazmalardan
gelecek kavuşacak
yazmaktır...


yazmaktır;
boş olsa da
bir umudun ön yüzü
arkası karanlık olsa bile
bir çift gözdür çakır Mehmed'in
ben yaşayayım,sen yaşayasın diye
göhsüne açtığı siperdir
bir yılğına kanatlanmış
cemredir...


emredir,emirdir...