Yıllanmış Yıldızim

kara göklere perde çekerken güneş
maziyi aralarcasına dudaklarında
teninde güneş doğar
bir sabah patpatyaların

cemreler karın üstüne safak atarken
seherde esen rüzgar
kulaklarıma gelen;
tatlı uğultu..!
çiçeklerde maziyi arar
yıldızsız gecelerde kayan ben değilmişim
bunu mazim söyledi
kara yıldızlar güneşten bensizliği istedi
yıldızlarda küsmüş artık bana
çakip giderlerken geceye vedayı
ezanlarda esen rüzgar
sustururken bu nameli edayı