Yıllar Oldu

Köşe başını tutan gaspçı örümceğin
ağında zaman kırılır
bilmem kaç parça an
kırıldıkça geçmişi sorgular
şakağımdaki şafak şahlanır
düşen dolunay sağını solunu toplar
o dili unuttum ki
ay tozu düşlerden geçeli yıllar oldu



kışa bürünmüş iklimlerin ayaz sokaklarında
serseri köpeklere kazak ören çocuktum bir ara
kavruk mevsimlerin çatı katlarında
düşen yavru serçelerin koruyucu annesi
kurbağaları prense dönüştürmeye çalışan dere meleği
saklanbacın en kuytularında saklananıydım sonra
papatya elbiseli kız olup
akıp giden bendim dolu dolu
bunlar evveldendi
içimdeki prensesi azad edeli yıllar oldu

gün olurmuş
derman dönermiş
bana ne gönlümün fermanı
bu güne ayarlı


ne sevecek kadar cesurum
ne vazgeçebilecek kadar korkak
eşkâli belirsiz kaçaklar gibi aşk
dolanır durur şehrimin sınırlarında

prenslerde insanlaşmak istemiyor
tabiri caizleri var kurbağa olup
sığ derede yüzmekten memnun


her kıyıdan çakıl taşı gibi kovulmuşluklarımla
karalanmış sayfalar kadar dolmuşluklarımla
öylesine geçip giden yaşanmamışlıklarımla
dokunsan dökülürüm ,papatya gibi avuçlarına



iplere yürek asan kadın oldum
pencere önlerinde gözüm kaldı
utanmadım ki
ölçüldüm müstakil sözlerle
biçildim en kesik makaslarla
deşildim dost dillerde
bitmedim ama düşmanıma sordular
günah teşekkülü bendim


şimdilerde ne mi istiyorum hayattan
ne para ne şan şöhret ne de mülk
duru, hem de çokça duru, sular kadar duru
içimdeki eski masumiyetimi kim geri verecek