Yıllar Sonra

Pembeleştin şimdi
Utangaçlığımın simgesi misin?
Düştüysem aşka düştüm
Yokluğundan çorba içirecek kadar zalim misin?

Ne gülüyorsun aşk evladı?!
Yalnızlıktan peydahlanmadık ya,
Biz de seviyoruz dibine kadar!
Yokluğun kör,
Varlığın lâl
Sülalende mutlaka var bir dengesiz
Aşkla sarıl,
Dumanımda tüteyim,
Sonra bas git, öyle mi?

Sarardın şimdi
Belli ki bu gecikmiş ayrılığımızın rengi
Sevgiden, iyilikten anlamazsın sen!
Zalimliğinin ütüsünü iyi yap
Kırış kırış olmuş yüreğin
Donmak cesaretini gösteririm de
Lâl varlığına yangın olmam
Bas git!
Tümcelerimin serseri kaldırımlarında,
Artık devrik bir bedduam bile yok sana!

Kendini bulursan aynaya iyi bak
Belki sevgiden bir eser vardır
Benden ufak bir pay yüreğine kalmıştır
Bas git şimdi!
Morlaştın,
Ayrılığın yasak misafiri can kırıkları geldi
Bir zahmet topla...

Unutursam seni
Kendime rastlarım belki
Belki yıllar sonra ödersin benden aldığın sevinçleri...