Yılma Be Gönül

Ârifim diyen âdem, çeker dünyâdan elin' ayağın' geri
Dehrî âlemin yemlerine meyledip, silinmez gözünün feri

Işığa vurulmuştur artık, tatmiz etmez hiçbir şey ondan beri
Katmerli yalanların cirit attığı meydanda bilir o, gidilmez ileri


Sen var hâlim ol ey gönül, hiçbir düşmanın' kötülüğünü anma
Sana husemâdan laf getiren müzevviri, zinhâr dostun sanma

Mert hasmın ağır lafını al da, nâ-merdin sırnaşmasına kanma
Nebîlerin ve uluların sözünü kulak ardı edip, berzâhda yanma


Yılma be gönlüm, yürü, daha gidilecek uzunca yolumuz var
Nere' gideceğini bilen yüreğe, ne yağmur ağır gelir, ne de kar

Kalp denen motor sıkışırsa da, sen onu inancınla yeniden sar
Yürü be gönül korkma, Allah var. Kılma koca cihânı sîneye dar