Yine

göz yaşlarımla büyüttüğüm bu sevgiyi şimdi sevginle sen yetiştirmeye çalışıyorsun.
o kadar çaresizim ki senin elinde hep yenik düşüyorum sana.
gittiğin günü hatırlıyorum da ne acımasızcaydı
bir sebep bile söyleyemeden çekip gittin, işte o an
senin gözlerine bakıp ne kader acınası bir halde olduğunu gördüm
küçücük bir çocuk gibiydin
ama sen günahsız değildin
yavaş yavaş tükenmeye başlamıştın ki içimde
bir anda çıkıp giriverdin hayatıma
sormadan davetsizce
her şeye rağmen seni kabullenebildim
sebebini bile bilmezken tek bir kelimenle hataya döndüm sanki
bu sefer tamam dedim
her şey güzel hayat güzelleşmeye başlamıştı
ama
ama sen yine gittin
alıştım artık eskisi kadar acı vermiyor nedense
sadece ufak bir sızı
canımı bile yakmadı...