Yine Aylardan

Bak eylül benim de kollarım tutmuyor artık
Üşüyen avuçlarımda sonbaharın sarı çizgileri
Ve kalbimde, hışırtısı ezilmiş yaprakların
Dökülüyorum kendimden
Yüzümde direncimi kıran rüzgârın, büyülü nefesi

-Sevgilim beni hazanda öldürme
Sebebini gidişlere kurdum, bütün ölüm şekillerimin

Dinle;
Titreyeceğiz yine ocak ta
Kardan ayrılıkları devireceğiz
Beyaz bir örtü gibi serilecek üzerimize
içimizdeki çocuklardan kopan hoyrat çığ(lık)lar

Bir şubat fırtınasında kaybedeceğiz belki birbirimizi
Denize sürüklenmiş iki sandal misali
Ayrı tenha sularda
Yine umutlar büyüteceğiz suskun
Şiirler saracağız yaralarımıza
Belki de
Karanlık bir gece gibi çökecek mart tökezleyeceğiz ay ışığında
Yorulmadan yürüyeceğiz sabaha varmak için
Sabır tohumları serperek yollara

-Ve nisan yağmurunda ıslanacağız adam akıllı
belki konuşacağız uzun uzun bir saçak altı

Mayıs gelince
Buluşuruz yine gönül bahçemde..Kimbilir?
Hatta begonyaları ekerken ellerimiz birlikte kirlenir
Haziran ı es geçelim yine biz
Zaten ne katmışki hayatımıza acıdan başka

Temmuz da
Aşka susarız yine düş rengi
Özleriz güneş yanığı, yosun kokan ten(lerimiz)i
Bir ağustos akşamı,
Adını bilmediğimiz bir sahilde takılırsa haykırışlarımız
Esmer bir çocuğun elindeki gitarın tellerine
Bırakıp kendimizi hırçın dalgaların kollarına, halimize ağlarız

-Sokaklarını süpürürken ekim bu şehrin
Omuzlarıma yağıyor, güvercinlerin çatısız hüzünleri

-Ah İstanbul...
Yine ay(na)lardan yalnızlığı öpüyorum
"Üstüm başım kırağı"
Dilimde kederli bir ıslık...Aynı şarkı
"Yine aylardan kasım sanki sende kaldı bir yarım"

Sevgilim
Bir yüzü soğuk hançer aralık , ve biz bir intiharın en yırtılan yeriyiz
Kuşan aşkın kibirini ve durdur adımlarımızı
Biz bu savaşı kazanacak kadar
Deliyiz...