Yine Aynı Karabasanlar

.
Bu günler bu yağmalar
Ellerimizde yine kırılmış zeytin dalları
Önümüzde koca bir harita bize yabancı duran
O kent onun bu evler onların bu sokaklardan geçmek yasak
Sanki hiçbir gün gidip görmediklerimiz
Sanki üzerinde yaşadığımızı tanımayan dağlar ovalar
Kocaman derinliklere düşen biz
Kahrolası kopuşlarda ufalanan biz
Kara yazgıları paylaşanlar biz

.
Kuruyor öz sularımız günden güne
Bilinmezliğe kayıyor çağcıl yönsemelerimiz

Bu fırtınalar bu depremler bize
Ulaşılmadık güzel aydınlıklarımız öksüz

.
Kanadıkça bir yerlerimiz
Derya deniz oluyor işte ağıtlarımız

.
Yüreğimizde yine kendi gerçeğimize geç kalmaların
Ağır tortusu
Dudaklarımızda taş kesilen onca sözcük

Belki Meryem'iz.
Suphi'yiz belki

Ne ki kimsecikleriz birbirimize yabancılaşmaktan hoşnut

.
Otlar ezik
Başaklar mutsuz
Düşten kalan kırıntılar değil midir yine payımıza düşen
Yine anlatamayacağız sevdalarımızı ...

.