Yine Bana Düştü Ölmek

Özendiğim huzurdan belli
Yine bana düştü ölmek,
Sabrımın filikasında kalmıştı inşirah'ım
Belli ki o Aşk bir daha geri gelmeyecek.


Kim bilir?
Belki de ben doğacağım mehtaba doğru
Belki de hiç doğmadan mehtap ölecek.


Ki ben;
Ne zaman sürsem gözlerimi fecre
O zaman rayiha kokar bakışlarım.


Eğer bir kadın değse nazarıma
Ellerimi hiç değdiremeden yüzüme
Kör bir kurşun rükû eder alnıma.


Ve her nazarda peşime düşer nefsi emmare'm
Ram eyler beni kör kuyulara halet-i ruhiyem
Ama ben Yusuf değilim ki!


İşte bu yüzdendir
Bir sevgili lazım bana
Aşk'ı ta içimi yaksın
Bir sevgili lazım, bana şah damarımdan baksın.