Yine Bendesin

Sustu gözler;
Gecenin en mahrem karanlığında
Dil pas tuttu yalnızlığın koynunda
Ebesi belli olmayan gözyaşları
Kendini bıraktı en tepeden
Ve gecenin hüzün bekçisi gülümsedi
Yine bendesin bu koca deryada...


Sustu sözler;
Dilin kemiği olsa ne yazar
Issızlaşan yetim düşünceler
Darağacına takılı kaldı
Umudumun ipini
Rüzgar savurdu arsızca
İnşa edilemeden çöktü
Yine bendesin dedi geçmişim...


Sustu kalem;
Daha ilk harfi yazamadan
Kapadı gözlerimin farını
Düşüncelerimi köreltti
Haykıramadan boğazıma düğümledi
Umudumun ışığı yandı siyahi
Yine bendesin dedi hayallerim...


Sustu şair;
Gecenin gölgesine yaslandı
İçinde kopan fırtınanın dinmesini bekledi
Karabulutlar bir kahkaha attı etrafında
Çaktı hayatın sillesini ensesine
Kalem düştü elinden
Çaresizce sustu
''Yine bendesin'' dedi kader...

01.06..2014