Yine Benzetmeye Çalıştım Seni

Tenin çimen kokar,
Ahır, tezek kokar....
Hiçbir yerde rastlayamazsın,
Teninden çıkmaz böyle kokular...

Özlerim buğdayın başağını,
Koparıp tane tane yemeyi,
Mis kokan toprağıma çilek ekmeyi,
Yaprağını ise kar üstünde görmeyi...

Tavuklarımı özlerim,
Sabah sansarı gibi yumurta çalmayı,
Üstünü çivi ile kırmayı,
O sıcaklığıyla mideme oturmasını...

Dereotumu özlerim,
Sabah sabah sofraya koku yayışını,
Azımdaki acılığını,
Çiğ köftemin içindeki parçacığını...

Oluklarımı özlerim,
İneğin yanında su içmeyi,
Kafayı daldırıp, nefessiz düşmeyi,
Oraları çocukça yıkayıp yüzmeyi...

Harman zamanını özlerim,
Buğdayın sapından ayrılışını,
Tanelerin çuvallara akışını,
Samanın ise heba olup yanışını...

Bunların hepsini özlediğim gibi,
Özledim seni,
Bakma benzetmeye çalıştım yine seni
Tutmadın işte... Ektiğin kavak büyümedi !
Ve hep böyle kalacak !