Yine Hüzünlü Bir Bayram Daha

Hiç sevemedim nedense şu gelen bayramları,
Nasıl unutabilirimki geçen mutsuz acı günleri,
Hep neşeyle karşılardı bizim köyün çocukları,
Bense boynu bükük üzerimde komşunun eskileri.


Babam fakirdi yani,cebinde yoktu elbise almaya parası,
Neredeyse hergün soframızda ekmek tarhana çorbası,
Eskiydi elbiselerim utancımdan çıkamazdım sokak arası,
Derin bir iz bıraktı bayramlar,hala yüreğimde duruyor yarası.


Elalem neşe içerisinde kutlarlardı bütün bayramları,
Şeker çikolata toplamak için gezerdi köyün çocukları,
Paylaşırlardı topladıkları naneli şeker vede çikolataları,
Ben, kin ve nefret kusardım öyle mutlu görünce onları.


Dört gözle beklerdim hep bayramların çabuk geçmesini,
Mutsuzluğumu unutup yerine neşeli günlerin gelmesini,
Özlerdim köyün çocuklarıyla top oynayıp neşeyle gezmesini,
Gülerdi yüzüm,anlatamam yüreğimin püfür püfür esmesini.


Artık büyüdüm fazla değişende olmadı eskiden kalan,
Sadece eşim vede iki çocuğum var beni mutlu eden,
İçimdeki kin ve nefret asla bitmeyecek bilmem neden,
Sahte mutluluk sergileyebiliyorum ,budur elimden gelen.

Halil EVREN