Yine Kar Yağıyor

Yine kar yağıyor,
Şehrime
Gönlüme
Göğsüme
Ufkuma
Sevdiğim her bir şeye...

Gözün gördüğü her yer beyazı giyiniyor
Kar durmadan ama sakince yeryüzüne iniyor
Bir kelebek misali süzülüyor ve düşüyor
O düşüş beni ne de mutlu ediyor...

İlk yağan karın sevinci toprakta filizlenirken
Çocukların şen şak ellerinde kartopu
Mutluluk sembolü gibi bir oradan bir oraya atılırken
Gözlerdeki ışıltılar karbeyazı ile çarpışırken
Ve düşmeye devam ediyor, olup bitene aldırmadan...

Demiştim demi baştan
Kar yağıyor,
Ruhumun en solgun yüzüne
Ya da tenimin güneşe hasret semtine
Yağıyor durmadan kalbimin yokuş yukarı giden yönüne
Bitmeden usanmadan yağıyor penceremin önüne...

Ürkek bir güvercin gibi uçsam en yükseklere
Kar taneleri arasında raks edip kavis çizsem gökyüzüne
Ellerime düşen mucizevi şekle erimeden yüz sürsem
Sonra tekrar be tekrar düşüşe eşlik etsem...

Her kar yağışında,
Sevdiğim olsun isterim yanı başımda
Ya camın ardında tebessümle seyre dalmak
Ya da kar altında kol kola beyazlarda kaybolmak
Ama hepsinin yanında isterim ki kar yağarken sevdiğimle olmak...

Üşüyen toprak örtünsün kar beyazı
Selama dursun kardan adamlar her köşe başı
Kar taneleri yumuşacık dokunuşu ile tazelesin anıları
Açan her bir kardelen canlandırsın umutları...

Yine yeniden söylüyorum
Kar yağıyor,
Evimin önüne
Belki de gönül bahçeme
Kim bilir düşüyor hangi sevenin
Ya da sevilenin
Aşk dairesine...

16-01-2012