Yine Sen Mevsimi

Buralara uğramıyor artık bilesin
Sokakları boş, yaz bitmiş, gelen gitmiş
Öyle inadından bu baharda, bu kadar yıldız
Öyle bezmiş canından yürüyen kerkenkele
Sokaklar ıssız, yaz tükenmiş, kalan da gitmiş
Buralar kafa dinler hep aynı mevsim
Alışkın yani buralar. .
Tıpkı alıp torununu koluna,
sandalıyla ufka açılan Veysi baba gibi
Korkusuz, telaşsız, tütünlü. .

Lapa lapa, yenilen bütün balıklar
ki denizinin, tam mevsimiydi!
Bize, masamıza uzatmaya,
İzinsiz,
Hiç, tuzuda benden olsun demedi de
Hayat. .

Bir kaç bahara kalmaz geliyorum deseydi,
Uğrardı belki de kim bilir. .
O kadar ömrü varmıydı ki insanın!
İnsan! İnsan! Nasıl beklesin ?
Sormadan gitmek güzelmiydi bilinmez
ama beklemek,
Zordu
Bildim. .

Kimsesiz bir baharı beklemek diyoruz şimdi
Kimsesi yokmuş gibi gelir
Kimsen yoksa, her kimse, sana!

Kimsesizliğini unutuyor insanoğlu
Her defasında. .
Bu beklentiler niyedir o da
Hiç bilinmez. .

Sordum birgün gözlerine
Gözbebeklerimi dayadım hem de!
Ben yoktum,
hemen yuttum
Neler görmüşüm kimbilir merak etti
O sordu,
ben susunca. .

Dedim;
Anlayacağın,
hayatı,
Ben de en az senin kadar
umursuyorum artık. .
Nasıl mı ?
Her şeye daha çok ayak uydurarak
Senden iyi olamam, fakat
Şehvetine daha bir fazla kapılıp, hatta taparak!
inanmayacağın, inanamayacağın kadar
Hatta inanamadığım gün kad. . neyse

Daha nasıl mı ciddiye alıyorum bu hayatı;
Misâl,
elindeki Ayetel Kürsi' yi satarken bile,
ağzı dakkalık şarap kokan Veli dayıdan
daha fazla ciddiye almayarak. .

Toparlarken, kendi bavulunuzu,
İçinizdeki tüm mevsimleri de götürün.
Taa gökkuşağına kadar
Tam da. .