Yine Yoksun

Her akşam üstü; daha sıcacık tandırlar yaparken yorgun eller..
İmamlar en son ezanlarını okurken;
Kalemler tükenirken yazılmamış şiirlere;
Her zaman olduğu gibi yoksun sen yıne Anne..
Kitaplar okunuyor.
Nefesler tükeniyor anne...
Neden benim memleketim olmuyor toprağın;
Neden nefesin ısıtmıyor içimi.
Neden ellerimi uzattıgımda hissettiğim ilk şey ellerin değil.
Neden ağladığımda başımı göğsüne koyacak kadar yakın değilsin.
Söylesene anne;
Neden tutamıyorum ellerini.

Ahhh anne duvarlar portren senin.
İdam sehpam, hazırlmış olduğun son sofra.
Sesin, en sevdiğim fonetik melodim.
Haykırışın, titrek çırpınışım.
Ellerin, memleketim.
Kalbin, sevgilim.
Gözyaşların, yağmurum.


Ve olmayışın, sıralanan hayallerimin gerekçesi...