Yırtık Afişler

kimseler yakıştırmadı bana gülmeyi
belki de o yüzdendir nadir gülüşlerim
hayatımı yaşayamazken adam akıllı
bilmiyorum hangi yüzledir bu zamansız düşlerim

yaşadıklarımı unutmadım, tıpkı yaş akıttıklarım gibi
hepsi birer göl artık, güneşle kurumaya başlayan
daha dünün alıngan çocuğu değil mi bu
ne varsa şimdi hayata dair hepsini boşlayan
boş vermek, aldırmamak şimdiki asli işlerim

etten kemikten yaratılmışız hepimiz
önceden ettim; sevdim, affettim
sonra kemik oldum; sertleştim, kırıldım
o gün bugündür fark ettim
kullanılmıyor artık yırtılmış afişlerim